Tweet
uit het NRC:
Een team van de universiteit van Pittsburgh heeft ontdekt welke biologische processen ten grondslag liggen aan oorsuizen. Deze aandoening, die in de medische wereld tinnitus wordt genoemd, had tot nu toe geen duidelijke fysiologische oorzaak. Ze schrijven over hun bevindingen in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Mensen met tinnitus horen vaak geluiden die andere mensen niet horen, vooral in een rustige omgeving. In Nederland heeft ongeveer vijf procent van de bevolking last van de aandoening. Er zijn veel omgevings- en medische oorzaken te noemen, zoals gehoorschade, stress of een hersenschudding. Toch is veertig procent van de gevallen van tinnitus nog onverklaard.
De onderzoekers van Pittsburgh gingen bij muizen op zoek naar wat er precies gebeurt in het brein. Ze keken specifiek naar de zogenoemde KCNQ-kanalen. Dat zijn een soort sluizen die kalium-ionen in en uit de cel kunnen pompen.
Eerst gaven ze de muizen oorsuizen, door 45 minuten lang een toon van 116 decibel aan één oor af te spelen. Tijdens deze behandeling kreeg een deel van de muizen het epilepsie-medicijn retigabine toegediend. Daarvan is bekend dat het werkt op de KCNQ-kanalen, die volgens de onderzoekers dus ook bij tinnitus een rol spelen. Als dat inderdaad zo zou zijn, zou het medicijn ervoor zorgen dat de retigabine-muizen geen of minder oorsuizen zouden hebben.
Dat bleek inderdaad het geval. Van de muizen die niks hadden gekregen, had vijftig procent last van oorsuizen. Bij de regitabine-muizen had minder dan twintig procent er last van.
De onderzoekers zijn van plan om nu een medicijn te ontwikkelen dat werkt op de KCNQ-kanalen, maar minder bijwerkingen heeft dan regitabine. Dat moet daarna nog uitgebreid getest worden, op muizen én op mensen. Het zal dus nog lang duren voordat er een medicijn tegen oorsuizen is.
Een team van de universiteit van Pittsburgh heeft ontdekt welke biologische processen ten grondslag liggen aan oorsuizen. Deze aandoening, die in de medische wereld tinnitus wordt genoemd, had tot nu toe geen duidelijke fysiologische oorzaak. Ze schrijven over hun bevindingen in het wetenschappelijk tijdschrift PNAS.
Mensen met tinnitus horen vaak geluiden die andere mensen niet horen, vooral in een rustige omgeving. In Nederland heeft ongeveer vijf procent van de bevolking last van de aandoening. Er zijn veel omgevings- en medische oorzaken te noemen, zoals gehoorschade, stress of een hersenschudding. Toch is veertig procent van de gevallen van tinnitus nog onverklaard.
De onderzoekers van Pittsburgh gingen bij muizen op zoek naar wat er precies gebeurt in het brein. Ze keken specifiek naar de zogenoemde KCNQ-kanalen. Dat zijn een soort sluizen die kalium-ionen in en uit de cel kunnen pompen.
Eerst gaven ze de muizen oorsuizen, door 45 minuten lang een toon van 116 decibel aan één oor af te spelen. Tijdens deze behandeling kreeg een deel van de muizen het epilepsie-medicijn retigabine toegediend. Daarvan is bekend dat het werkt op de KCNQ-kanalen, die volgens de onderzoekers dus ook bij tinnitus een rol spelen. Als dat inderdaad zo zou zijn, zou het medicijn ervoor zorgen dat de retigabine-muizen geen of minder oorsuizen zouden hebben.
Dat bleek inderdaad het geval. Van de muizen die niks hadden gekregen, had vijftig procent last van oorsuizen. Bij de regitabine-muizen had minder dan twintig procent er last van.
De onderzoekers zijn van plan om nu een medicijn te ontwikkelen dat werkt op de KCNQ-kanalen, maar minder bijwerkingen heeft dan regitabine. Dat moet daarna nog uitgebreid getest worden, op muizen én op mensen. Het zal dus nog lang duren voordat er een medicijn tegen oorsuizen is.
Comment