O.K. de volgende case wil ik gewoon eens bespreken. geen gescheld, geen absolute waarheden.
Ik vind dat er een stuk techniek onder regie van de muzikanten valt en een stuk techniek onder regie van de zaaltech/monitortech.
Er is geen twijfel dat whatever gitaar ik omhang, de beslissing voor dit ding er een is aan de muzikant. Een techneut kan hints geven dat ie nogal wat bijgeluiden geeft, kraakt of zelfs uitermate vals is... maar als ik hem gebruik, dan zal die uitversterkt worden. De band zal er muziek mee moeten maken.
Net zo goed zal de PA ingeregeld worden door de technicus. Als de muzikanten vinden dat er een smily-curve op de EQ moet mogen ze dat zeggen. Maar de beslissing ligt bij de geluidstechniek. Die moeten er immers geluid mee maken.
Nu is onze band langzamerhand steeds meer delen van het podium over aan het nemen. zoals bekend huren we alleen nog zaalsets en is de podiumtechniek al helemaal zelfsupport door de muzikanten. (da's mooi want klagen moeten we dus bij onszelf )
Nu zit ik met het volgende.:
De band heeft zelf ook de volledige microfoonset voor bij de instrumenten op het podium. Immers voor bruiloftjes en kleine feestjes hoeven we alleen nog maar een geluidsman te huren. De zaalset voor 100 man is gewoon de set die in de oefenruimte gebruikt wordt. Die is prima.
Wij merken dat de prive, nieuwe, strak onderhouden microfoonset erg lekker klinkt. En nou komt het. Wij vinden het sukken lekkerder klinken dan veel microfoonsets die technici van verhuurbedrijven neerzetten. Ook als we SD-opnames uit de zaaltafel terugluisteren. Ook als we de opnames van de videorecorder in de zaal terugluisteren. En ook als we met de wireless set weer eens door de zaal heenlopen tijdens een show.
voorbeeld. Wij smullen voor danceclassics van de platgeslagen kick met een D112. En het ding klinkt ook nog eens lekkerder in de in-ears.
En hoewel er soms echt hele mooie en vele malen duurdere microfoons worden gebruikt... Dan heeft het het gewoon niet.
Nu vind ik de microfoonkeuze traditioneel heel erg bij de PA horen. Met nadrukkelijke uitzondering van zangmicrofoons. Maar eigenlijk zouden we het liefst gewoon de eigen microfoonbak verplicht willen stellen bij externe technici. Lekker voor een constant geluid. En mooi ook.
Aan de andere kant moeten we ons nu al vaak doodvechten om de eigen zangmicro's te mogen gebruiken. Of de in-earset aan te sluiten zonder het hele rek uit elkaar te laten halen. Dus ik weet heel zeker dat de eigen microfoonkoffer niet goed gaat vallen.
open discussiepunt is dus.
-kan een band zich sowiso bezig houden met de microfoon bij de snare/side? Of passeer je over de "grens".
-Gaat dit geaccepteert worden? Of meer "frisse tegenwerking" geven dan "beter geluidsbeeld".?
-waar ligt eigenlijk de grens volgens jullie tussen artiest en techniek?
Kortom wat denken jullie ervan? Dit is nu echt een discussiepunt in de band.
Ik vind dat er een stuk techniek onder regie van de muzikanten valt en een stuk techniek onder regie van de zaaltech/monitortech.
Er is geen twijfel dat whatever gitaar ik omhang, de beslissing voor dit ding er een is aan de muzikant. Een techneut kan hints geven dat ie nogal wat bijgeluiden geeft, kraakt of zelfs uitermate vals is... maar als ik hem gebruik, dan zal die uitversterkt worden. De band zal er muziek mee moeten maken.
Net zo goed zal de PA ingeregeld worden door de technicus. Als de muzikanten vinden dat er een smily-curve op de EQ moet mogen ze dat zeggen. Maar de beslissing ligt bij de geluidstechniek. Die moeten er immers geluid mee maken.
Nu is onze band langzamerhand steeds meer delen van het podium over aan het nemen. zoals bekend huren we alleen nog zaalsets en is de podiumtechniek al helemaal zelfsupport door de muzikanten. (da's mooi want klagen moeten we dus bij onszelf )
Nu zit ik met het volgende.:
De band heeft zelf ook de volledige microfoonset voor bij de instrumenten op het podium. Immers voor bruiloftjes en kleine feestjes hoeven we alleen nog maar een geluidsman te huren. De zaalset voor 100 man is gewoon de set die in de oefenruimte gebruikt wordt. Die is prima.
Wij merken dat de prive, nieuwe, strak onderhouden microfoonset erg lekker klinkt. En nou komt het. Wij vinden het sukken lekkerder klinken dan veel microfoonsets die technici van verhuurbedrijven neerzetten. Ook als we SD-opnames uit de zaaltafel terugluisteren. Ook als we de opnames van de videorecorder in de zaal terugluisteren. En ook als we met de wireless set weer eens door de zaal heenlopen tijdens een show.
voorbeeld. Wij smullen voor danceclassics van de platgeslagen kick met een D112. En het ding klinkt ook nog eens lekkerder in de in-ears.
En hoewel er soms echt hele mooie en vele malen duurdere microfoons worden gebruikt... Dan heeft het het gewoon niet.
Nu vind ik de microfoonkeuze traditioneel heel erg bij de PA horen. Met nadrukkelijke uitzondering van zangmicrofoons. Maar eigenlijk zouden we het liefst gewoon de eigen microfoonbak verplicht willen stellen bij externe technici. Lekker voor een constant geluid. En mooi ook.
Aan de andere kant moeten we ons nu al vaak doodvechten om de eigen zangmicro's te mogen gebruiken. Of de in-earset aan te sluiten zonder het hele rek uit elkaar te laten halen. Dus ik weet heel zeker dat de eigen microfoonkoffer niet goed gaat vallen.
open discussiepunt is dus.
-kan een band zich sowiso bezig houden met de microfoon bij de snare/side? Of passeer je over de "grens".
-Gaat dit geaccepteert worden? Of meer "frisse tegenwerking" geven dan "beter geluidsbeeld".?
-waar ligt eigenlijk de grens volgens jullie tussen artiest en techniek?
Kortom wat denken jullie ervan? Dit is nu echt een discussiepunt in de band.
Comment